ရသာစံု (စ/ဆုံး)
~~~~
"အ... ကို... ျမန္ျမန္ေဆာင့္... ငယ္ ျပီးေတာ့မယ္..."
"အင္း... ကို အရိွန္ ထပ္တင္လိုက္မယ္ေနာ္..."
တေျဖာင္းေျဖာင္း တဘုန္းဘုန္း ႏွင့္ ေနာင္ရဲသည္ သူ႔ခ်စ္သူ ငယ္ငယ္ ရဲ႕ ေသးသိမ္ေနေသာ ခါးကို ကိုင္ကာ မက္မြန္သီးဟန္ စြံကားေနေသာ တင္ပါးကို ေဆာင့္ခ်ျပီး လိုးေတာ့သည္။
"အ... ကို... ငယ္... ျပီးျပီ..."
"အင္း... ငယ္... ကိုလည္း ျပီးေတာ့မယ္... ကို႔ အရည္ေတြ ေသာက္ဦးမွာလား..."
"ေမးစရာ လိုေသးလို႔လား ကိုရ... ငယ့္ အၾကိဳက္ဆံုးေလ...''
"ဒါဆို ငယ့္ထဲကေန ခၽြတ္လိုက္ေတာ့မယ္... စုပ္ေပးေတာ့..."
"လာခဲ့..."
ငယ္ငယ္ရဲ႕ ညီမေလးထဲကေန ျပြတ္ကနဲ အသံျမည္ကာ ေနာင္ရဲရဲ႕ ညီေလးက ကၽြတ္ထြက္လာသည္။ ဖင္ကုန္းေနရာမွ ထိုင္သည့္ ပံုစံ ေျပာင္းေနခ်ိန္တြင္ ငယ္ငယ္ရဲ႕ ညီမေလးထဲက ဘြတ္ဘြတ္ဘြတ္ ဆိုေသာ ေလအန္သံေတြကိုေတာင္ ၾကားေနရသည္။ ငယ္ငယ္သည္ ထိုင္လိုက္ျပီးသည့္ အခါမွ ေနာင္ရဲရဲ႕ ျပီးခါနီး စစ္ပြဲက်ခါနီး ေပါက္ထြက္ခါနီး ညီေတာ္ေမာင္ကို ပါးစပ္ထဲ ထည့္ကာ စုပ္ပါေတာ့သည္။
တေအာင့္အၾကာမွာေတာ့ ေနာင္ရဲလည္း အထြဋ္အထိပ္ေရာက္ကာ ငယ္ငယ့္ပါးစပ္ထဲသို႔ ပူပူေႏြးေႏြး အခ်စ္ရည္ေတြကို ပန္းထည့္လိုက္ေတာ့သည္။ ထြက္က်လာေသာ အရည္မ်ားက ငယ္ငယ္ကလည္း တစက္မက်န္ တျပြတ္ျပြတ္ႏွင့္ စုပ္ယူကာ ျမိဳခ်ေတာ့သည္။
"ေကာင္းလိုက္တာ... ငယ္ရာ..."
"ၾကိဳက္တယ္မလား... ငယ္ စုပ္ေပးတာ..."
"ၾကိဳက္တာေပါ့ကြာ... ငယ္ေရာ ကို လိုးေပးတာ ၾကိဳက္လား..."
"ၾကိဳက္လို႔ပဲ ငယ္က ကို စိတ္ရိွတဲ့ အခ်ိန္ ေခၚတိုင္း လာ ခံ ေနတာေပါ့လို႔... ခိခိ"
"ဟားဟား... စကားေတြက ေျပာရဲလိုက္တာေနာ္...''
"ဆရာက ကၽြမ္းေတာ့လည္း ေဟာ့ဒီ တပည့္က ညံ့လို႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ... ကို... ေနာက္တစ္ေခါက္က်ရင္ ပ်ားရည္နဲ႔ ကို႔ဟာကို သုတ္ျပီးေတာ့ စုပ္ေပးမယ္ေလ..."
"ဘာထူးမွာလဲ ငယ္ရ..."
"ငယ္ ဖတ္ဖူးတာေတာ့ ပ်ားရည္နဲ႔ သုတ္ျပီး ဆြဲေပးရင္ ရွည္တယ္ဆိုလား... ငယ္လည္း ပ်ားရည္ကို ေသာက္ရေတာ့ ခ်ဳိတာေပါ့လို႔... ခိခိ..."
"အယ္... အထူးအဆန္းေတြပါလား... ဘယ္က ဖတ္တာတုန္း..."
"ဘယ္ေျပာမလဲ... အေသသတ္... ခိခိ.."
"ဒါဆို... လာခဲ့..."
"အမေလး ေလး... ေၾကာက္ပါျပီ..."
"ေရသြားခ်ဳိးမလို႔ပါ ငယ္ရ..."
"ေရခ်ဳိးခန္းထဲ ေနာက္တေခါက္ ဦးမလို႔ မလား..."
"အဲ့လို အလိုက္သိေတာ့လည္း ကိုက ေျပာစရာ မလိုေတာ့ဘူးေပါ့... ဟားဟား..."
"ကိုကိုလူဆိုး... ခိခိ"
ေနာင္ရဲ ႏွင့္ ငယ္ငယ္သည္ ခ်စ္သူ သက္တမ္း ၃ ႏွစ္ ရိွျပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း လက္မထပ္ေသးပဲ၊ ကိုယ့္ဘာသာ အလုပ္လုပ္ကာ ပိုက္ဆံစုျပီး တိုက္ခန္း တစ္ခု ဝယ္ႏိုင္ေတာ့မွ လက္ထပ္မည္ဟု ဆံုးျဖတ္ထားၾကသည္။ အခုလို ပိတ္ရက္ေတြက်မွသာ တည္းခိုခန္း တစ္ခုခုကို သြားကာ အခ်စ္ၾကိဳးေတြ ခိုင္ျမဲေအာင္ ခ်ည္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ အခုလည္း သၾကၤန္ရက္မို႔ အလုပ္ေတြ ပိတ္ေသာ္လည္း သူမ်ားေတြလို မ႑ပ္လည္း မထိုင္ခ်င္၊ ကားနဲ႔လည္း ေလွ်ာက္မလည္ခ်င္ေသာေၾကာင့္ ေနာင္ရဲ ငွားေနေသာ တိုက္ခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ လာေအာင္းေနျခင္း ျဖစ္သည္။
ငယ္ငယ္ကေတာ့ အိမ္မွာ သူ႔မိဘေတြနဲ႔ အတူေနသူမို႔ သၾကၤန္ မ႑ပ္ထိုင္မည္ဆိုျပီး ထြက္လာကာ လာေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ေနာင္ရဲႏွင့္ေတာ့ မိတ္ဆက္ေပးထားလို႔ သူတို႔ရဲ႕ အနာဂတ္အေရးကိုလည္း တိုင္ပင္ထားတာမို႔ သေဘာတူထားေသာ္လည္း ေပၚတင္ၾကီးေတာ့ ေနာင္ရဲအိမ္မွာ သၾကၤန္အတြင္း သြားေနမည္ဟုေတာ့ မေျပာရဲ။ မနက္ပိုင္း ၉ နာရီေလာက္ဆို ေနာင္ရဲက ငယ္ငယ့္ကို သြားေခၚကာ ေနာင္ရဲအိမ္ႏွင့္ နီးေသာ သၾကၤန္မ႑ပ္နားကို သြားျပီး မုန္႔ေတြ စားၾကသည္။
ျပီးမွ ေန႔ခင္းဘက္ အိမ္ျပန္လာကာ အျပင္ကေန ဝယ္လာေသာ ထမင္းဟင္းေတြ စားျပီး ခ်စ္တလင္းမွာ စစ္ခင္းၾကသည္။ ညေန ေနရိပ္ေတာ့မွ ငယ္ငယ့္အိမ္ဆီ ျပန္ပို႔ျဖစ္သည္။ သူတို႔ ၂ ေယာက္ စျပီး လိင္ဆက္ဆံကထဲက ဆရာဝန္ႏွင့္ တိုင္ပင္ျပီး လက္ေမာင္းထဲကို ကိုယ္ဝန္မရေအာင္ လုပ္ေပးသည့္ ပစၥည္းထည့္ထားသည္။ ပန္းထုတ္စရာလည္း မလိုသလို၊ မလိုအပ္ပဲ ကိုယ္ဝန္ ရသြားမွာလည္း မလိုေသာေၾကာင့္ အမုန္းဆြဲေတာ့သည္။
"ကို... ဒီေန႔က သၾကၤန္ ေနာက္ဆံုးေန႔ေနာ္..."
"အင္း... ေနာက္ ၃ ရက္ဆို အလုပ္ ျပန္တက္ရေတာ့မယ္..."
"အင္းေနာ္... ကို... ငယ္ကေတာ့ ကိုနဲ႔ အခုလို ေနရတာကို ၾကိဳက္တယ္... အတူေနခ်င္ျပီ... ကိုရယ္..."
"ေနရမွာေပါ့... ငယ္ရ... ကိုနဲ႔ ငယ္ အတူတူ ပိုက္ဆံစုထားတာ သိန္း ၂၀၀ ေက်ာ္ေနျပီပဲ... ၃၀၀ ေတာင္ ျပည့္ေတာ့မယ္... ၃၀၀ ျပည့္ရင္ ၂၀၀ တန္ေလာက္ တိုက္ခန္း ရွာမယ္... က်န္ ၁၀၀ ကို စုျပီး တပိုင္တႏိုင္ ဘာလုပ္လို႔ ရမလဲ စဥ္းစားက်တာေပါ့..."
"ဟုတ္ကဲ့... ကို... ငယ္ကေတာ့ ကိုနဲ႔ ေနရတာကို ေပ်ာ္တယ္..."
"ဘာလဲ... ကို လိုးေပးတာကို ၾကိဳက္တယ္လို႔ ေျပာတာလား..."
"ကိုေနာ္... ဘယ္လို ျဖစ္ေနလဲ... လူၾကားထဲမွာ..."
"အဲ့ဒါေၾကာင့္ တိုးတိုးေလး ေမးတာေပါ့..."
"ခိခိ... ဟုတ္တယ္... ကို လိုးေပးတာ အရမ္းၾကိဳက္တယ္္..."
"ကိုလည္း ကိုျပီးခါနီး ငယ္ စုပ္ေပးတာကို အရမ္းၾကိဳက္တယ္... တဂြပ္ဂြပ္နဲ႔ ျမိဳခ်ေနတဲ့ ငယ့္ကို ခ်စ္တာ..."
"ဟြန္႔... သူ ခ်စ္ေအာင္ပဲ ဒီက ငယ္က တခ်ိန္လံုး အရည္ေသာက္ရမယ့္ သေဘာရိွတယ္..."
"ငယ္ ၾကိဳက္မွေတာ့ ကိုက တိုက္ရမွာေပါ့... ေနပါဦးငယ္ရ... အေခါက္တိုင္း စုပ္ေနေတာ့ ဘာအရသာ ရိွလို႔လဲ ငယ္ရ..."
"အင္း... ခါးတယ္... ဟုတ္တယ္... နည္းနည္း ခါးတယ္... ကိုရ..."
"ဒါဆို ကို... ေကာ္ဖီေသာက္လို႔ ျဖစ္မယ္... ကို ဖတ္ဖူးတာက လရည္ေတြရဲ႕ အရသာက စားတဲ့ အစားအေသာက္ေပၚ မူတည္တယ္တဲ့..."
"အင္း... ဒါဆို ဟုတ္လိမ့္မယ္..."
"ငယ္ကေရာ ၾကိဳက္လို႔လား..."
"ၾကိဳက္လို႔ပဲ... ေသာက္ေနတာ မဟုတ္ဘူးလား..."
"ဟုတ္ဘူးေလ... ခါးတဲ့ အရသာ ၾကိဳက္လားလို႔... ငယ္ မၾကိဳက္ရင္ ကို ေကာ္ဖီ မေသာက္ေတာ့ဘူးေလ..."
"ေသာက္ပါ... ကို႔ရဲ႕ အရည္က ဘာအရသာ ျဖစ္ျဖစ္ ၾကိဳက္ျပီးသား... ခိခိ..."
"ေျပာေနရင္းနဲ႔ ကိုေတာ့ မရေတာ့ဘူး ငယ္ရာ... အိမ္ျပန္ ရေအာင္..."
"ဟြန္႔... ကိုကိုႏွာဘူး..."
"ငယ္ေရာ မလိုးခ်င္လို႔လား..."
"ငယ့္ဟာေလးလည္း ရႊဲေနျပီ... ကိုရ..."
"ငယ္... ဘာစားမလဲ... တစ္ခုခု ဝယ္ျပီး အိမ္ျပန္ရေအာင္..."
"ငယ္... ကိုရီးယား ေခါက္ဆြဲစားခ်င္တယ္... စပ္စပ္ေလး စားခ်င္တယ္..."
"အိုေခ... ရယ္ဒီမိတ္ ေခါက္ဆြဲထုပ္ ဝယ္လိုက္မယ္ေလ... အိမ္မွာ ၾကက္ဥနဲ႔ အရြက္ေလးေတြ ရိွေတာ့ အေတာ္ပဲ... အစပ္ေျပ ေသာက္ရေအာင္ ႏြားႏို႔ပါ ဝယ္လိုက္မယ္..."
"ဟုတ္..."
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေရေႏြးအိုး တည္ျပီး ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ကာ အရြက္ေတြ ၾကက္ဥေတြ ထည့္ျပီး အိုးလိုက္ မကာ ထမင္းစားပြဲခံုေပၚ တင္လိုက္သည္။ ျပီးေတာ့မွ အိုးထဲကေန နည္းနည္းစီ ပန္းကန္ထဲ ခြဲထည့္ျပီး စားက်သည္။ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္က ေတာ္ေတာ္စပ္သည္။ ေခၽြးသီးေခၽြးေပါက္ က်ေနေသာ ေနာင္ရဲကို ၾကည့္ျပီး ငယ္ငယ္က ရယ္သည္။
"ဘာရယ္တာလဲ... ငယ္ရ..."
"ခိခိ... ကိုက အစပ္ မစားႏိုင္ဘူးလား... ငယ္ကေတာ့ အစပ္ၾကိဳက္လို႔လား မသိဘူး... စားလို႔ ေကာင္းတယ္..."
"အစပ္ စားရရင္ ဘာမွ သတိမထားမိဘူးေပါ့ေလ... ဟုတ္လား..."
"ဟုတ္ပါ့..."
ေနာင္ရဲလည္း အစပ္ကို မစပ္သည့္ဟန္ စားေနေသာ ခ်စ္သူ ငယ္ငယ္ထိုင္ရာ ထိုင္ခံု အေနာက္မွာ သြားရပ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ငယ္ငယ့္ ခ်ဳိင္း ၂ ဘက္ကို ကိုင္ကာ ထိုင္ခံုမွ ထ ေစျပီး ဝတ္ထားတဲ့ စကပ္တိုေလးကို အေပၚပင့္တင္လိုက္သည္။ ပင္တီ မဝတ္ထားေသာေၾကာင့္ ျဖဴေဖြးေဖြး တင္ပါးၾကီးက အလံုးလိုက္ အျပြတ္လိုက္။ ေခါက္ဆြဲဖတ္ေတြကို တူႏွင့္ ညွပ္ကာ ပါးစပ္ထဲ ထည့္ေနေသာ ငယ္ငယ္ မ်က္လံုးျပဴးသြားသည္။
"ကို... ဘာလုပ္မလို႔လဲ..."
"အစပ္စားရင္ ဘာမွ သတိမထားမိဘူးဆို... ငယ္က အစပ္ စားေလ... ကိုက ငယ့့္ကို စားမယ္... ဘယ္လိုလဲ..."
"ခိခိ... ကိုကေတာ့ လုပ္လိုက္ရင္ အရမ္းပဲ... မဆိုးပါဘူး... အေတြ႔အၾကံဳ အသစ္ရတာေပါ့..."
ေနာင္ရဲလည္း ငယ္ငယ္ရဲ႕ ပင့္တင္ထားတဲ့ စကပ္တိုေလးေအာက္ကေန ထြက္လာတဲ့ တင္ပါး ျဖဴျဖဴၾကားက ညီမေလးကို ညီေလးနဲ႔ ပြတ္ျပီးေတာ့ ေခ်ာ့ထည့္လိုက္သည္။ အရည္ေတြ ရႊဲေနေသးတာေၾကာင့္ စြတ္ကနဲ ဝင္သြားသည္။ ငယ္ငယ့္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အ ဆိုျပီး တခ်က္ ျငီးတြားသံက လြဲျပီး စားပြဲခံုမွာ လက္တစ္ဘက္ ေထာက္ကာ ေခါက္ဆြဲ အစားမျပတ္။
ေခါက္ဆြဲပူပူစပ္စပ္ကို တရွဴးရွဴး မႈတ္စားေနတဲ့ ငယ္ငယ္ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္း ရဲရဲေတြကို ၾကည့္ျပီး ညီေတာ္ေမာင္က တအား ေတာင္လာကာ ငယ္ငယ့္ တင္ပဆံုေတြ ကိုင္ျပီး ေဆာင့္ေတာ့သည္။ အရိွန္ျမွင့္လာသည္ႏွင့္ အမွ် ငယ္ငယ္ ေခါက္ဆြဲစားႏႈန္းကလည္း ေႏွးလာသည္။ ေခါက္ဆြဲဖတ္ကို ဆယ္ယူေနေသာ တူကိုင္ထားတဲ့ လက္ကေလးကလည္း တုန္လာကာ ပါးစပ္ထဲ ထည့္ကာနီး ေခါက္ဆြဲဖတ္ေတြေတာင္ ပန္းကန္ထဲ ျပန္က်သည္။
"ကို... ျမန္ျမန္ေဆာင့္... အားနဲ႔ ေဆာင့္... ငယ္ ျပီးေတာ့မယ္... အ..."
"အစပ္ စားေနရင္ ဘာမွ သတိမထားမိဘူးဆို..."
"ကို လိုးေနမွေတာ့ အစပ္လည္း သတိမရႏိုင္ေတာ့ဘူး... ျမန္ျမန္လိုး... ကိုရာ... အ..."
"ကို... ေဆာင့္လိုးျပီေနာ္..."
"ဟုတ္... အ... အ... ျပီးျပီ... ကို... ျပီးျပီ..."
ငယ္ငယ္သည္ ဆႏၵျပည့္သြားသည္ႏွင့္ လုပ္ေနက်အတိုင္း ေနာင္ရဲဘက္ကို လွည့္ကာ ထိုင္ခ်လိုက္ျပီး ေနာင္ရဲရဲ႕ ညီေတာ္ေမာင္ကို ပုေလြမႈတ္ေတာ့သည္။
"အ... အား... စပ္တယ္... ငယ္... လႊတ္... လႊတ္... အား..."
ေဂြးတန္းလန္းႏွင့္ ေရခ်ဳိးခန္းကို ေျပးသြားေသာ ေနာင္ရဲကို ၾကည့္ျပီး ပါးစပ္အေဟာင္းသားႏွင့္ ငယ္ငယ္တစ္ေယာက္ က်န္ခဲ့သည္။ ငယ္ငယ့္ ပါးစပ္မွာလည္း ဆီေတြ ေဝ့ေနကာ ႏႈတ္ခမ္းက နီရဲဖူးတြတ္ေနေလသည္။
ၿပီးပါၿပီ
#ေနာင္ရဲ (ဧပရယ္ ၂၀၁၉)
No comments:
Post a Comment